Wat ga ik nu doen?
Ik was inmiddels twee jaar thuis en men wist niet wat er aan de hand was, met mij.
Ik moest natuurlijk gaan re-integreren en kwam op diverse plekken in het ziekenhuis terecht.
Niet alles was geschikt omdat ik niet meer hele dagen achter de computer mocht. Ik had een slecht functionerende rechterarm en schouder.
Voor mij was geen toekomst meer, in het AMC.
Je werkt of in de verpleging of in het administratieve deel, lees computer.
Ik werkte bij de congresorganisatie en kon niet terug naar deze functie. Ik zat daar 9 uur per dag achter de computer. Er waren niet zoveel congresdagen in een jaar. Wel heel veel computer werk om alles voor te bereiden.
De opdrachtgevers waar ik graag mee werkte verdwenen ook van de werkvloer. Het vertrouwde verdween. Ik wist dus niet zo goed wat ik dan zou gaan doen.
AMC had geen werk voor mij en de vooruitzichten waren niet geweldig. Ik werd gekeurd voor de WIA. Het afkeuringspercentage was 34,26%. Bij 35% mag een werkgever je een eervol ontslag aanbieden. Dat ging dus niet door. Iedereen had daar op gerekend, ik ook. Dit was dus een echte domper.
Dat zorgde ervoor dat ik moest oppassen om niet depressief te worden.
Inmiddels weten jullie dat ik erg creatief ben. Dit kon ik ook toepassen op mijn werkzame leven. Ik ben rond gaan kijken in mijn hart en hoofd om een oplossing te vinden. Mijn hele leven lang was ik al druk met verbouwen, verven, inrichten, etc.
Wat zou er gebeuren, als ik daar mijn beroep van ging maken.
Ik ging workshops en trainingen volgen. Het restylen ofwel verven van meubels dat ging goed samen met mijn gezondheid. Ik gebruikte mijn arm op een andere manier, dat ging goed. Ik zou kunnen rusten als het nodig was. Mijn eigen tijd indelen en aanpassen aan mijn lijf.
Langzaam aan begon het idee te ontstaan om daar mijn beroep van te maken. Ik wilde als tiener al een creatief beroep met mijn handen en dat is er nooit van gekomen. Ik ben op vele manieren creatief geweest, met cijfers in de verzekeringen, als restauranteigenaar, als kok, als barmedewerker, als congresmedewerker. Echter nooit op deze maner. Hoe ga ik dat dan aanpakken? Dat lees je in mijn volgende blog.
Liefs Marian
Reactie plaatsen
Reacties